Koniec lata, czyli pół na pół :)

Tagi

Fotki zrobiłam w pierwszych dniach września, stąd tytuł albumu.
Na Poziomkowej Polanie widać było pierwsze oznaki nadchodzącej jesieni, jednak lato nie chciało jeszcze odpuścić.
Dlatego zdjęcia są takie pół na pół – letnie i jesienne, dosłowne i fantasy, realistyczne i przekontrastowane…
Przy obróbce jednych starałam się, żeby wiernie oddawały rzeczywistość i to co zapamiętałam z tego słonecznego popołudnia – a przy innych popuściłam wodze wyobraźni i popłynęłam 😉
Nieustannie jara mnie efekt finalny, czyli to, co można osiągnąć podciągając kontrast czy zmieniając nasycenie poszczególnych kolorów, albo dzięki zabawom jasnością i innymi możliwościami, których etykiet nie rozumiem nawet, bo program używa angielskiego nazewnictwa 😉
To trochę tak, jakbym robiła sałatkę: próbuję troszkę i stwierdzam, że potrzebuje odrobiny papryki czy drobno pokrojonego jabłka, albo że brakuje jej słodyczy konserwowej kukurydzy…
Dosypuję tego i owego tak długo – póki jej smak mnie zadowoli (albo póki nie stwierdzę, że się poddaję, już nic więcej nie jestem w stanie zrobić 😉 )
Czasem zależy mi, żeby miała „wytrawny” smak – czasem, żeby była sycąca.
Tak samo jest ze zdjęciami 🙂

Poniższy zbiór fotek przypłaciłam podrapanymi łokciami i bąblami od ugryzień komarów, mam nadzieję więc, że docenicie moje poświęcenie 😉
Nieustannie napawam się bliskością Poziomkowej Polany, tej zaczarowanej gęstwiny krzaczorów, traw i kwiatów… bogactwem odmian i gatunków… i dżunglastą obfitością.

Wyżej namacalny dowód na to, że kiedyś były tu normalne działki, a na nich drzewa owocowe, a także maliny, porzeczki, dynie i marchew…

Nieodmiennie zachwyca mnie nawłoć….

… i ekspansja powoju (tego o żółtych kwiatach też, ale nie wiem, jak się nazywa)

Mam wrażenie, że rośliny walczą o przetrwanie, o teren, którym zawładnęły a który teraz chcą im odebrać ludzie…..

…że zwarły szeregi i otoczyły cały teren gąszczem, tylko gdzieniegdzie pozostawiając ukryte furtki….

ale wpuszczają tylko wybranych, gotowe w każdej chwili otoczyć i omotać pnączem nieproszonych gości.
Jednak, jeśli pozwolą Ci wejść, jeśli już Ci zaufają – odsłonią przed Tobą tajemne ścieżki i poprowadzą Cię nimi dalej….